/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
ortaokul 1'de şirret matematikçi yüzünden dersten kaçmayı adet edinmiştim. Yine bi sabah ilk iki saat matematik diye evden çıkıp okula gitmedim. Issız bi köşede iki saat oturup okula gidecektim. O ara hoca sınıf arkadaşlarımdan birini bizim eve yollayıp git bak bakalım eve niye gelmiyor bu çocuk bi sor demiş.
Çocuk eve gelip anneme soruyo 'küçük asit okula gelmedi evde mi ?' diye. Annem de tabi okula gitti o diyor. Sonra ortalık karışıyor iki saat içinde.
Hastaneler karakollar aranıyor. Mahalleli eve doluşuyor ağlama, gözyaşı partileri yapılıyor. En son BELEDİYEDEN KAYIP ANONSU yapılıyor :D Üzerinde okul kıyafeti olan 12-13 yaşlarında çocuk kaybolmuştur falan gibi. Tabi adımı duyunca kalbim yerinden çıkıp bi tur atıp geldi korkudan. Zırlaya zırlaya eve koşmuştum :D Ev cenaze evine dönmüştü. Velhasıl zırlaya zırlaya okula geri gitmiştim o gün..