/77aaaca4b4ada83732122f17b50da8fc4c7301bd/53616c7465645f5f47a526a6d019c035468514e7d99c44af9d645abae48a38841ebf75541e165fa713791bd267a373381a1442990957614f79b4513b2fd74bb681c3efc6930974fcc2a835c418545cc1a250d8b40bc70c3534a860c6cd7b0c97d15b7aee032596386ce41fcacc599800.jpg "mert_")
Biraz abartı gibi geldi. Bizi severler, beslerler, okuturlar genelde ama bizi değil fikir ve düşüncelerimizi bir hiç olarak görürler. O çağırdıklarımda her şeyi bırakıp onlara odaklanma sorunumdan ben de muzdaribim. Aile içerisinde tek sözümün geçtiği şey bazen annemin aklına yemek fikri gelmez ben bir şey söylerim nadiren onu yapar. Aslında bu kısmen onların suçu değil, onlar da öyle büyüdüler. Vasilik oluyor bu, çocuğa özgür bir birey olmadığını aşılıyor.