/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "kisi")
İletişim becerisi zayıfladı. En azından benim gördüğüm kadarı ile. Utangaçlık ve ukalalık olarak iki uca doğru kayıyor. Bu utangaçlık diğer alanlarda da yayıldı. Ev odaklı yaşamaya başlayınca, işleri uzaktan halledebilmeye başlayınca, sosyallik pahalılaşınca insan göremez oldu insanlar. Bu durumun iyi yanları da var kötü yanları da. Kötü yanlarından biri de bu iletişimsizlik sorunu işte.
Bir sorun daha yazmak istiyorum. Okul süreleri çok uzun. Çok fazla genç üniversite okuduğu için hayatlarının çok uzun bir kısmında gerçek hayattan uzak kalıyorlar. Bu okul sonrasında adapte olmalarını zorlaştırıyor. İş yapmak istemiyorlar, insanlarla uğraşmak istemiyorlar vs. Gerçek hayatta engelle butonu olmayınca bir afallama oluyor. Askere gideceğim diye ödü kopmaya başladı insanların. Gençlere insan içinde yaşamak korkunç geliyor.