/1a60a4f3a7a5115e26c9cd6df811fc2b85c5beb1/53616c7465645f5f3f031134549d16e1499dc4ff4b8d057138c10c45b5ff30b8bba0714dd3893d3c28e870ee6a4fea634aa18ab0f654327a85b7960669b0b6791b2adfade20421adab3064daaef096d96ff271c3bfb07eec26ae5f3999aa91eaf5d3f8734c2e4a428c5cd001651510cd.jpg "graceluslec")
İleri evreleri için tanı konuldu. Ancak tanılara kafa yorduğum araştırdığım dönemleri çoktan geride bıraktım. Çünkü her gittiğim doktor farklı şeyler söyledi.
O yüzden çok takılmıyorum, ergenliğinden beri mental sorunlarla uğraşan biri olarak tavsiyem boş kalmamak. Şimdi otursam düşünmeye başlasam iki saate krize girerim sanırım.
Ben çevremde hiç mutlu insan görmedim, psikolojisi düzgün insan daha doğrusu. Günümüzde herkes ruh hastası, kendimi ötekileştirmeyi de bıraktım bu sebeple. Tabii başa çıkabildiğimi de söylemiyorum, risperdal'ı bıraktığımda birkaç hafta içinde çok daha beter bir duruma düşüyorum.
Yine de sanırım bununla yaşamayı öğrendim ve şu an bu sikik sorunlara rağmen mutlu olmaya gayret ediyorum. Fuck sake, yapacak bir şey yok. Tam bir shithole kafamı nereye çevirsem bu sebeple sanırım en başta kendisiyle sorununu halletmesi gerekiyor insanın. Ha ben halledebildim mi? Hell no.