/bcd29b6132c8a170d37b18a0a506023b5121761f/53616c7465645f5f9dd8936e5867aac61e300aec9ea1eae183f3d56887448d2dc223d134676782ab15711795c647f95278ba350367516bcfa9dd6f9f21eafa9614ec02b53188267bc715facab394a5e7c161f42fd0143e7205083b3b8a0662a94536e4c6ddadd6bc41eee1666e63fe3f.jpg "sezgy")
Aşk acısı değil çünkü benim başkasından önce kendime üzülmem gerek, teyzem kanser, psikolojisi bozuldu, annemin de bozuldu gibi oldu. Ben daha küçükken annem bi sene onun yanına gitmişti. Babamla kalmıştım 1 yıl ama o da çalışıyordu, zordu yanii. Sabah beni okula bırakırdı, o işe giderdi. Cumartesi günleri en yakın arkadaşımın ailesine bırakırdı, akşam alırdı. Onlar bu kadar iyi aile olmasa ben o 1 seneyi yenemezdim.
Ama maalesef anksiyetem o zamandan beri var. İnsanlara böyle yaşadıklarımı anlatınca sanki hiç bir şey yaşamamışım şımarmışım gibi geliyor, kalbim yanıyor. Gerçekten mutlu olmak için, mutlu gibi gözükmemek için nefes almam gerekiyor ama ben adeta boğuluyorum. Zor durumlarda kitleniyor ve kriz geçiriyorum. Şimdi size anlattım ya, biraz daha iyiyim ama şimdi de sizi üzdüm galiba 😔 Özür dilerim, bu kalp size 💖
/4d253be8144aac0ce6cf3185f230bbc74b54b8f8/53616c7465645f5f69bfa274d1b4f7345de13a9179e9c4cc5d8194789d122e89467cea63c8b7e56fe82a611648b99a90075a2084a4bd4da02f76fdf70caf93e7047432f61435b332ff354c820cbb050aeace6a03ed533384a652061cea4c16a4e57f6d172244d666ca0068ebf9cb2ee6.jpg)