/fa3a6eca03651a626a17a9a2a827e0b514ddad7e/53616c7465645f5fa1b28c46bd09f2a8534bd4418381459ef6dede43daf88958c2046cd2791ce8adcb94d88556bac3686ae95194f9718fbfe2bf9a4008619dc6e787bffe1f48d04589900242f3181cbe1efaca295b9881958e2af49eaddf5bc962ee35cb3f43164f90c7992e578a36a4.jpg "moon_night")
Bir haftada yedi kilo çok iyi değil...
49 hayatım boyunca ulaştığım en yüksek kiloydu
O zaman bile bazıları kilolu olduğumu söylerdi
Sonra kilo vermeye başladım
Bir haftada ciddi anlamda çöktüm
Bir süre sonra zayıfladığımı fark ettiler ve bu seferde "tahta gibisin" "çok zayıfsın kilo al biraz" "yemiyor musun sen bu hal ne" "iğrenç" gibi şeyler söylemeye başladılar, hâlâ da söylüyorlar... Her saat başı duyuyordum bunları...
Bende isterdim kilo alayım... Ama olmuyor. Ne kadar yersem yiyeyim, ne yaparsam yapayım alamıyorum. Aksine vermeye devam ediyorum. Nadiren azıcık kilo aldığım oluyor ama o zamanlarda kendimi o kadar kötü hissediyorum ki... İnsanların o zamanlar söyledikleri geliyor aklıma... Yine veriyorum, yargılanıyorum. Yine alıyorum, yargılanıyorum. Veriyorum, alıyorum, yargılanıyorum. Bu kadar acımasız olmak zorundalar mı... Bir insanın, söyledikleri yüzünden hayatı boyunca kendinden, vücudundan, yüzünden, her şeyinden nefret edebileceğini düşünemiyorlar mı... İnsanları dış görünüşüyle yargılıyorsanız, üzgünüm ama mutlu olmayı asla hak etmiyorsunuz.