/7be5585dc17c65f42c38e2b76abef6142b90610f/53616c7465645f5f2fb303b86042eb15738babfe1c2bc057cc3c427ce79470efe10befe32e75d9768ce14814438cbccf6623467e05569b0a068a84b4943dafd621fb397871544c14acac249d2e6c1df06571b09604675f5e8aaad3ba4a516562e073f6a29f1eb6d328bffd802943df20.jpg "timuti")
konu açan arkadaş gibiyim sevdiğim zaman çok değer verir tahtıma oturturum ama o ayrılık sinyalini uzaklaşma sinyalini aldığımda alır karşıma konuşur mimiklerine bakarım sözler yalan söyler ama mimik hareket asla ondan sonrası bendede film kopar savaşmayı bırakırım ( etrafımdaki arkadaşlardan gençlerden gözlemlediğim kadarıyla platonik yada delice bağlılık diyelim yaşadığı şeyleri büyütmesinden kaynaklanıyor örneğin bir mekana gitmişlerdir oraya o yokken bile gitmeye başlayıp hüzünlenmeye ızdırap dolu hayata geçişi başlıyor hata yapsada affetme evresi başlıyor çünkü gözü kör kulağı sağır tapıyor gurur halsiyeti bir kenara koyup sadece o olsun o beni sevmesede ben onu severim diyor tabiki bu saçmalık bu sefer kendi sevginle karşı tarafı boğup tekrardan hata yapmasına ve platoniğin acı çekmesine neden oluyor takıntı haline geliyor