Duyguyu ifade edememe -ağlamadır, sevi seviyorumdur vb.- toplumdan kaynaklı. Çocukluğumdan beri ailemdeki erkekler yalnızca cenazelerde ağlamışlardı, o da çok kısa.
Elde etme için yalana gelirsek, benim yapmadığım bir şey; ben yürüyen platonikliğim.
Muhabbete gelirsek de goygoy, siyaset, ülke nasıl kurtarılır, dersler ne olacak vb. Karı kız muhabbeti olur mu; geçen bir kadın olursa oluyor; asıl konu sardıysa bir cümlede geçiştiriliyor, konu aranıyorsa hayvan gibi boş/pislik yapılabiliyor. Geçen hanımefendiye de bağlı bir durum tabii.
Ha bir de; her erkek grubunda futbol konuşulmaz ve her erkek futbol sevmez. Ben sevmem en azından.