/2b93d8125ca6732ccf40a616fe249f7956e80098/53616c7465645f5fc1a6e33c471782c9cbb3e4d91034f4b649c64c7ffee8e68020842ba75384f001884cf8d0d2cda6199f1fb85b2ba06d419f1fd8b569482fa4ef667d67884292c6e414786b9cabe39d3230ea267cca8426834c7f7ab0e0b8588d3e07d9017cd178bd7b71a0deb51c1b.jpg "bisosyolog")
Babam hep şey der, başlayan her şey birgün bitmek zorunda.
İnsan örneğin, doğar, büyür ve ölür.
Kuşlar, böcekler, hatta dünyanın kendisi bile. Her şey bitime doğru ilerler.
Peki, içinde yaşadığımız dünyanın kendisi bile gidecekken, yönetim sistemlerinin kalıcı olduğunu düşündüren nedir.
Hani denir ya, "Türkiye ilelebet yaşayacaktır" diye. Böyle olmayacağını az çok biliyoruz. Türklük belki evet, ancak onu taşıyan devlet sistemi değişecektir.
Ancak ömrü 100 yılı bile bulmayan siyasiler niçin bu kadar kalmak istiyorlar orada?
Biz buna sosyolojide "koltuk sevdası" diyoruz ki zaten yabancı olunan bir terim değil, hepimiz aşinayız.
Bir şeyler çürüyor, yok oluyor, ancak o koltuktaki hep orada kalmak istiyor. Bu sadece bizim için geçerli değil, dünyadaki pek çok yönetici için öyle elbette.
Sizce mümkün müdür dünya devam ettiği sürece devam edecek bir egemenlik sistemi bulmak?
/c60f16be1f0c3c6c008b35cac757bdd9d2534f85/53616c7465645f5fbeede5133795356344e425f5aeafaf92c759c35b0393061a75914b84d3a78e3aed86c408e2119d7b738d23929b77476e5b84073013c9a2b209985bcd07479184c3735318cb77b542ddc15636c2e71b19965fe83b838f030d308a79b36c4364d65b0cb5195e568690.jpg)