/141d2ab15893b4fd9ea5e40894e156abe57dfada/53616c7465645f5f663a2ae84c3aa4105c095d809a64e0213b6b66edc988336f5923a51ecab61c53e942be250022de9f19dd50d7f3a22f282b65c9fe189d8498c841b897d0bfcfe56a509545309a86ac2613f2d412699b0f687d2c38135662e925513df9e8e3f00cc93c4aefc702e586.jpeg "cokbilmisdegilcokbilen")
Kendimi bildim bileli yalnız yatıyorum. Annemle babam alışmayayım diye aşırı mükemmelliyetçi bir tavırla beni yanlarına asla almazlardı. Hatta gece korktuğumda filan da aralarına giremezdim.
Bir keresinde yerde bir minderde yattığımı hatırlıyorum. Neyse, sıkıntı o değil, bu bende bir alışkanlık oldu.
Asla biriyle birlikte yatamaz oldum. Bir de 10 yaşımdan beri filan çift kişilik bir yatakta yatıyorum.
Yurda gittim ilk yıl üniversitede, o kadar çok zorlandım ki çift kişilik odada kalırken.
Asla ama asla uyuyamıyorum, annemden başka birisi uyuduğum odaya girerse de direkt uyanıyorum.
Ekşi Sözlük'te bu muhabbeti görünce resmen duygularıma rercüman oldu bu durum buraya da taşımak istedim.
Bir ilişkim vardı, ona zar zor alışmıştım. Ancak yine de her gece her gece istemezdim yani. Neden kocaman insanların kendilerine ait bir odası olamıyor anlamıyorum?,
Hiç mi yalnız kalma ihtiyacı duymuyoruz yani? Kendimize kalmak kendimize ait bir alan istemiyoruz?
Eski dönemlerde mesela, kraliyet ailesi ile asilzadelerden karı-kocaların kendilerine ait odaları varmış.
İstedikleri zaman birlikte kalırmış.
Garip yani bence
/b2ac135537ebfeba3aa50fde1160febd5108158b/53616c7465645f5fa51358426f5f9b9b5e2be260816eb1efe7c605a8ac956907068fe627fd8094caffb9edc624793040c576522a0b38da5b4c5af7284ffcdd6b6650054b04db1531b7ddf96beaa452bc10bdb91bf8f3db3a9d262607802b5ed38a2da7a83d70166bf0b48f15a98dcbc3.jpg)