/789c3afbedc3c797a2afcd3c116d6bbb77adeee2/53616c7465645f5f45138d8d5f480fe0802fd24a142c4b8074570f497b4b18a85e3fc79efd6b972e0bcc977695dacdfaf89b5726653195719bf382d2b155345f246b62580d5d0bf0a034c7181d9c5ece72c16a4617e9ded7265357f06b173833c1152ddfe847bdfdf6383a0e554f4081.jpg "cinayetvaraga")
Şimdi benitcim filmi izledim. Filmin tarzı biraz yadırgattı kendini. Eee alıştırıldık yıllardır yalnızlığa kapkara pencereden bakmaya. Burda bambaşka bir sinema dili denenmiş ama olmamış sanki. Çünkü Türk insanının genel kanısı bu şekilde olmuş internette. Biz hep konuşuyoruz yalnızlığın acı yanlarını, hep şiirlere, şarkılara döküyoruz hislerimizi lakin burada durum bambaşka. Vavien'den sonra ben yine farklı bakış açısı bekliyordum ancak bu kadarını da beklemiyordum. Herkes kendi yalnızlığına çekiyor bizim Aziz'i, Aziz zaten kendine kaçmak istiyor. Bir garip sarmal. Ancak filmde tatlı bir eleştiri de var, teknolojiye bağımlılığın hazırladığı yalnızlaşma. Partideki kişilerin dikkatli bakılınca gözlerinin önünü göremeyişleri söz konusu, herkesin kafası önde. Ailesi ile gelen youtuber kızın durumu keza aynı. Bir de mesela Burcu, Aziz'in sevgilisi o kendi kendine konuşuyor duruyor da bir kimse yokken, filmin sonunda herkesin elinde bir telefon tıklım tıkış bir kalabalık. Yalnızken hiçsin, yalnız değilken de hiçsin aslında. Yeterki sevdiğin olsun yanında gerisi kuru kalabalık 2021 yılında. Enteresan bakış açısı aslında.