/7e07b62165fc1dc12c31099a7924602e5fdfd15d/53616c7465645f5f9964b6e35e8c45e73e79b1fe5d3d729211e3674b27d579ef95ccb93d4fd8002bab6c2ac31f11ddbb5b09201b26973e69fd9c5493da7feef51312a2cd73a816f4ecc55a10c28da495c4936d4a63a528328e11c1b77548b97f91c0ca59dfeca157eb29f69a48f8f236.png "dr.rock")
Ne doktoru ne hastayı koruyacak ya da yargılayacak değilim. Bilgi vereyim, hep birlikte ders çıkartalım. Ders çıkartacak noktalar var. Öncelikle hastamıza geçmiş olsun demek lazım.
Steven-Johnson sendromu bir ilaç allerjisi değildir, bilinen ve hepimizin kullandığı bir çok ilaca bağlı gelişebilir. Biz çocuklarda nispeten sık görürüz. Özel bir tedavisi yoktur. Tam şifa ile tedavi edilebilir ancak ciddi bir hastalıktır. İlaç deri hücrelerine yapışır ve bağışıklık sistemi deri hücrelerini yabancı olarak algılar, saldırır ve öldürür. Gözü etkileyebilir.
Özellikle cerrahlar riskli operasyon yapmak konusunda ciddi çekince içerisindedirler. Bazen ücretlerin bilerek yüksek tutulduğu kulağımıza gelen dedikodular. Elbette hiç bir neden insan sağlığından önemli değildir. Maalesef geldiğimiz noktada bir çok hekim can derdiyle hareket etmekte. Yaşananlardan etkilenmekte. Evdeki ailesi konusunda endişelenmekte. Çalıştığım bir ilde, istediği raporu alamadığı için (usülsüzlük, haksızlık yapmadığı için) kreşe çocuğunu almaya giden doktor çifti sokak ortasında dövdüler. Ben görüntüleri izledim. Kadın doktor 1.60 boylarında, adam arkadan geldi ve sırtına uçarak tekme atıp kadını asfalta düşürdü. Ardından gurup ikisine birden saldırdı. Görüntüler gözümün önünden gitmiyor.
Benzeri çok olay var. Başıma gelenlerde var. Yazarım arada burada. Her meslekte çürük elma var. Bizdede var elbet, benim hasta olarak şikayet ettiğim hekim var.
Neyse uzattım, işte bu durumlar siyasetin popülist sağlık politikaları sonucudur. Hep söylendi, eylemleşildi, sonuçların ağır olacağı bedel ödeyerek anlatıldı inanın bana. Ama maalesef hasta-sağlıkçı birbirine düşman edildi.
Tabii ki hataya müsamaha edilmez. Ama aksakta olsa hukuk yolları hep açık. Darp, cebir, hakarete gerek yok. Hukuktan başka tutunacak dalımız yok.
Hasta ve yakınları kendi çevrelerini. Sağlıkçılar kendi meslektaşlarını sürekli uyarmalı. Anlayışlı ve şefkatli olmaya özendirmeli. Bu bataktan çıkmanın başka yolu yok. Gelişmeliyiz, evrimleşmeliyiz. Yoksa sizi ya da sevdiklerinizi gönülden tedavi edecek sağlıkçı kalmayacak. Umarım düzelir. Ben Atatürk’ün halkına hep güvendim , inandım. Umut kaybolursa bulunur. Yok olmasın dostlar.