/0eed7ff28613ed535d41052a008ce7d6e57a75a9/53616c7465645f5fb560dfd0567dbf2036945fbc2cb6b7fe70d4f48130d5131e07697f92ba17c1efed2c1b9cf9d6b79295ff011f3f0e366e12d9d082f1cc9f6a9ec62f27839f69f03afc91563066d8cbcafb63f7f2f81f16faac90e1f2f791721bc6debbd095e9ecc9b580bfa3a45398.jpeg "nykskaos")
Bu hikâyeye göre Charlie Chaplin’in bir röportajında şu ifadeleri kullandığı iddia edilmektedir:
“Küçük bir çocukken babamla bir sirk şovunu izlemeye gittik. Bilet sırasında uzun bir kuyruk vardı ve önümüzde anne-baba ve 6 çocuktan oluşan bir aile vardı.
Fakirlik hallerinden belliydi, elbiseleri eski ama temizdi. Çocuklar sirkten bahsederken çok mutlu görünüyordu.
Onların sırası gelince, babaları gişeye geçti ve bilet fiyatını sordu. Gişe çalışanı ona bilet fiyatını söyleyince adam kekelemeye başladı ve dönüp karısının kulağına bir şeyler fısıldadı.
Mahcubiyet yüzünden kolayca okunuyordu.
Birden babam cebinden 20 dolar çıkardı ve yere attı. Sonra da eğilip yerden aldı ve adamın omzuna dokunarak şöyle dedi:
‘Paranız düştü beyefendi.’
Adam babama baktı ve gözleri dolarak, ‘Teşekkür ederim efendim’ dedi.
Onlar içeri girdikten sonra babam beni elimden çekti ve kuyruktan çıktı. Çünkü babamın adama verdiği 20 dolardan başka parası yoktu.
O günden beri babamla gurur duyuyorum ve o iki dakika benim hayatımda izlediğim en güzel şovdu. O gün izleyemediğim sirk şovundan eminim daha güzeldi!”
Dokunaklı hikâye uydurmakta üzerine olmayan ülkemiz insanının “20 dolara hayat dersi” temalı bu hünerli çabasının ne yazık ki gerçeklik payı bulunmuyor.
/895b30cf62d48e18f1177940cd11693695848197/53616c7465645f5fadeea5793300f98f969262ca905a68c73d2cf895fa9b61f1412775f762b20d827b5518049f86590e5e8f389530ad0b4790820d3565ea6c71ca37e4308964958263dec022f7ad4ad2188c2539776151337deea6938ea2bc54b569bb6baac45c09c8504907dea8897a.jpeg)