/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "ladyfierce")
Bizler ne kadar farkındalığımız olduğunu ve her zaman özgün olduğumuzu düşünsek de içinde yaşadığımız toplumun baskıları çocuk yaştan zihnimizin derinliklerine işliyor yani biz aslında birçok noktada öğrenilmiş tepkiler veriyoruz. Kötü olmak konusuna gelirsek bu insanları ikiye ayırabiliriz. Gerçek kötüler (kötü olmayı isteyerek tercih etmiş olanlar) ve kötü olmaya adeta hayatın zorlamış olduğu insanlar. Joker örneğinde olduğu gibi bireyin üzerinde kurulan psikolojik şiddet bir süre sonra öyle bir hal alıyor ki kaçınılmaz son ile karakterini dönüşüme sürüklüyor. Birde bunların bile isteye bu yolu seçenleri var ve bunların hiçbir bahanenin arkasına saklanma yüzleri de yoktur. Bu gruba da şiddetin acının keyif verdiği sapkın insanları dahil ediyorum.