/4dd5085e0a20fb7074c64350f298ae25ffc60192/53616c7465645f5f915642fad1a24f2c68a0156153e8c9f7181fc4e63527d7ddf3ae75fc28b17bfdece39053e281e09d6bb96398eb264e51f871cc15974842141862773abe06aace71abcf6ab2a434e59cea656eb19aef8470e7061071d485eb776ac59deae1ccb8135cb3269c5461ea.jpg "herseyinaktivisti")
5 yıllık erkek arkadaşım, beni terk edip gitmiş, 3 gün sonra da en yakın bir arkadaşımla ilişki yaşamaya başlamıştı. Oldukça zor bir 2 yıl geçirdim her gün onların yüzüne baka baka. Pek çok ortak yerde denk geliyordum ve onlar sarmaş dolaş olmaktan pek çekinmiyorlardı.
E tabi zaman geçti, ben yeniden doğdum küllerimden. Hayatımı toparladım mahvettiğim iş hayatımı bir yoluna koydum, aileme, arkadaşlarıma vakit ayırmaya başladım.
Fazlaca mutlu ve huzurluydum. Her şey güzel gidiyordu. Birgün, açık olan Instagram hesabımdan bir beğeni aldım. Ondan.
Çok şaşırdım, ancak hiçbir tepki vermedim. Ayrıldığımız günden sonra 1 kere bile konuşmamıştık çünkü.
Tabi ben bu 2 yıl içinde binlerce intikam hayali kurmuştum.
Birkaç gün sonra tekrardan bir beğeni geldi. Yine tepki vermedim. Bunlar birkaç ay daha bu şekilde devam etti. Beğenileri sonrasında geri çekiyordu.
Birgün direkt yazdım, amacın ne dedim. Yanlışlıkla beğendim hemen üstüne de alınıyorsun diye saçma sapan bir tepki gösterdi. O tepki tekrardan konuşmaya başlamamıza neden oldu.
O sırada ben bir anket firmasında toplumsal anketler hazırlayarak ek iş yapıyordum.
Erkek sayısını doldurmam lazım şu anketip yapar mısın, yok şu bölgeden birine ihtiyacım var filan diyerek bahanelerle ona yazıyordum. Ama nasıl mutluydum, hala içten içe onu seviyor olduğumu düşünüyordum.
Asla affedemeyeceğimi bilsem de affetme hayalleri kuruyordum. Ailemin onu affetmesini umuyordum.
Birkaç ay sonra oturduğu şehre tatile gidecektim, ona bunu çınlattım. Görüşürüz o zaman dedi.
Tatilde bir gün arkadaşlarımın yanından ayrılarak onun yanına gittim akşam yemeğine. Oturduk konuştuk ve bana intikam çanlarını çaldıran o sözleri söyledi:
"Aslında sen suçlusun o kadar mükemmeldin ki kendimi senin yanında ezilmiş hissediyordum, hiç kavga etmiyordun beni çok fazla seviyordun, beni hiçbir zaman kıskanmıyordun. Arkadaşınla birlikte oldum gelip benim için mücadele etmedin.."
O an kanım dondu. Dondum yani direkt. Ve gülümsedim ona. Evet dedim, haklısın "ben hatalıyım".
Oradan kalktık ben şehrime döndüm, dönerken kalbime bıçaklar saplanacak zannediyordum, ancak öyle olmadı. Aslında sadece onunla yüzleşmem gerekiyormuş. Sevgi filan hiçbir şey kalmamış.
Başladım plan yapmaya. Bu arada o bana kimseye hesap vermek zorunda değiliz, annenlerden filan özür dilemeyeceğim bu bizim hayatımız deyip duruyordu.
Ankara'da bir arkadaşımın düğünü vardı. Gelir misin yalnız gitmek istemiyorum dedim. Farklı bir salon adresi verdim telefonumu kapadım. 2 saat boyunca beni aradı durdu. Sonrasında yanlışlıkla olmuş şarjım bitmiş fark etmedim, buranın da yabancısıyım o nedenle böyle oldu filan dedim. Normalde o kadar iyi niyetli biriydim ki ona karşı, inandı.
Kendi yaşadığım şehre çağırdım, acil bir şehir dışı toplantım olduğunu söyleyerek 1 saat görüşüp kalktım.
Bu arada bu olaylar yaşanırken, onunla konuşmaya ve onu ne kadar özlediğimi söylemeye devam ediyordum.
Devamı aşağıdaa
/f86638f525ee2ed287fdb52dd22b4316a517549f/53616c7465645f5fba5840da431130d3e7e980b9349a216ddcd4f2f3fc9693a93061e58e644a3263159ddb38fb509f01f0b69feea39057256cd77aaa819a110208d96be9f656e42d8cca4cb0b2a2320467cce2d00b78a0b3f6deee2558a5b53b6bfa18be95bca9a5c49086dd2c6e6201.jpg)