/766d4f5e6ba15590ee257af922b4d3bd897f82cc/53616c7465645f5f55b461a85d00153830dc2f87972f7bfca240e29ef7ed9f82ccdb53e7a01d478f1d9e2e66e1c648e7933e2eea501f39e2de7e256e36b5642a02ba33c7d7d67984e9ce88694223c793e4307643271f42d427758cc9771679487166e4effa63e1cac68eaeeb5942ba18.jpg "dedikoduvar")
Bu hissi yaşayan bilir. Gerçi milletin korona morona dinlemeyip bu dönemde bile evlenmesine bakılırsa çok da benim gibi olan yok sanırım. 30 yaşı geçiyorsan ve hala sevdiğin, beraber olmaktan hoşlandığın, kafa dengi birini bulamadıysan "hiçbir zaman evlenemeycekmişsin" gibi hissediyorsun.
Ne demiş şair: "Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün."
Ömrün ortasına yaklaşıp hala kendine denk birini bulamamak geriyor insanı. Daha da kötüsü gün geçtikçe insanlarla anlaşmak ortak bir paydada buluşmak zorlaşıyor. Hal böyle olunca hiçbir zaman evlenemeyeceğini hissediyorsun.
/0d216c4320a42ad94da7b2750edc8d3d7d661de1/53616c7465645f5fc670b02b3a47da034c929e53753e36aa9b54ed818266bfc9c843014219bb1d474ed423d2abb00dee3a1c80008ffa116b2108fbe0f64e440caae5fd0acab4eee605e27003f2225de42180cf9a6348b3d003ee6da3288760f32e5ddb5140ee6b9fa2ee4c00012baa33.jpg)