/42babbe5832ed279b560ea7f7618fa64606d91a1/53616c7465645f5f623fda6c5bdaced9bc008c5d431ce8648bdf2f7d0140c1e7b5fa2e3ba832c482739eaf5536c5c51473d7eb24039f9d4bde0029a02f77066b0839d42af79fffb8ba33b2d76cecdafd30611d23835f491935b80fd6606a0fe3edf02e31844bcf29e7db8ed890cf26fd.jpg "plazacalisani")
Okuma yazmayı 3 yaşında öğrendim. O nedenle anasınıfı ve birinci sınıfım oldukça kolay geçti.
Her zaman öğretmenlerin gözdesiydim, her konuda da iyiydim. Ta ki 3. sınıfta matematikte kesirlere denk gelene dek.
Yapamıyordum anlamıyordum. Sınıfta 5 öğrenci çok başarılıydık bütün bursluluk sınavlarında ilk 10'a giriyorduk filan.
Onlar bu sıkıntıyı yaşamadı. Hocam da beni dışlamaya başladı.
Bir soru sorardı matematik problemi, herkes hızlıca çözüp defterini götürürdü ona. Doğru yapanlar tahtaya sıralanır, yapamayanlar oturduğu yerde kalırdı. Tahtadakiler onlara bakıp gülerdi. O zaman normal karşılıyorduk ancak nasıl bir sorumsuzlukmuş bu? Bunun üstüne beni sürekli zorluyordu. Bu arada başarılı-başarısız kümeleri oluşturdu. Sırf matematiğim çok iyi değil diye beni başarısız kümesinde bıraktı. Tüm yakın arkadaşlarım diğer sıradaydı.
O kadar çok ağladım ki o dönem, matematiğe hiç yeteneğimin olmadığını düşündüm ve bu kafa üniversiteye kadar da gitti.
Aslında ne kadar yanlış davranışlar, niye izin verilmiş bunlara zamanında anlamıyorum.
/8ff5f80304c562dadf39f1322b74c03e5b63d9c6/53616c7465645f5f6aa29b5c9871c6666bf0fd681b9d23e53f6d854ca99c0df7954e033fe2158df5f893fff8092c27434d5a562dc4b26fa0f841ba2c0aaa39c1be47f2940c2157a777ff0b0b8e64b58fa953c9e7070ce64b6f47891a8b46901cc3caf95a23294b27ff8a701f057dcbca.jpg)