/26660d8fd8e247e38ca0636d82906fa747c4811c/53616c7465645f5f4a11b23a9e542308470f50c95b28d7311f2f976f8c4bc7f89679edee43de1fc13834fa5a83829d8794f69198bf1635d0f01014a21ba8384c10c3ff18af8ad56707b934640d0af180012e73a800ccdd354f3b0aeef57e14987e29983e13261564395a6677d2200156.jpg "johnnybravo")
Olay, askerliğimi yaparken geçiyor. Beni çavuş yaptılar. Sorumlu olduğum bir takım var. Silahlı bir eğitim icraa ettik. Eğitim bitti ve tüfeklerimizi silahlığa bırakacağız. Takımı tam silahlığa göndereceğim ki kendi silahımın olmadığını farkettim. Hemen acemi askerlerle beraber aramaya koyulduk.
Arıyoruz, tarıyoruz, tüfeğim yok. Askerde tüfeğini kaybetmek mi Allah düşmanımın başına vermesin, büyük olay. Baya bir süre geçti, 20 dakikadan fazla aradık, bulamadık. Sonra acemi askerlerden biri yanıma geldi ve dedi ki: "Çavuşum, aradığınız tüfek omzunuzdaki olabilir mi?" Ulan, çocuk resmen sorusuyla salaklığımı ispatladı. Bir baktım, tüfek omzumda. Omzumdaki tüfeği arattırıyorum çocuklara. O çocuktan başka kimse de demiyor tüfek var omzunda diye. Herhalde omzumdaki tüfeği aratacak kadar gerizekalı olduğumu düşünemedi kimse.
İşte o an içimden "Ben gerçekten gerizekalıyım" dedim. Soruyu soran çocuğa, çaktırma gibi bir hareket yaptım. Mallığım ortaya çıkmasın diye tüfeği bulmuş gibi yaptık.
/3e9177755e969c0d5e2b0ed74a4183e9fb1e6304/53616c7465645f5fa6218dc4b5d4e97e8c98615f0718a35c2f3a3f9412983e31a05772b4a0a7435668e5c8367fee598a48160eafde1eafe21b3b85a987c99cb5d2d372c50b6571d5a809ff4296542472bb7cfed4c414328e3d591bf330ea4731117f1a42a03a78957f84952632c206f2.png)