/92b8d2a3d16c29dec6ec4e65c82a936e26c09332/53616c7465645f5fb141551fa3a4f45b17646fee947d0a1b63c3dc17dafef0d902c0215643a950b1e2c28593fdefa0729a8de84899f9bed9f94ab5f04f70c1c2d8217994117cbf8dccb87fad342e1526ae4fafc68e0efe63969cade6a1c1deb1b2099bedb2229996170ecd2bf0f2f0b7.jpeg "zeynebio")
Konuşma tarzı, kıvırtarak konuşması, yürümesi. Bunlar genelde bu algıyı oluşturuyor.
Üniversiteye giderken bir çocuk vardı. Çook karizmatik idi. Ben her gördüğümde karizmasından çok etkilenirdim. Yürüyüşü, konuşması baya hoş gelirdi. Tam bir yıl sonra tatilden döndükten sonra ne o konuşma ne o duruş ne de o yürüyüş kalmıştı.
Kıvırtarak yürüyordu. Kıvırtarak konuşuyordu. Gülüşündeki o karizma bile yok olmuştu. Her gördüğümde şaşıp kalıyordum. Bir insan nasıl bu kadar değişirdi anlam veremiyordum.
Sonrasında gay olduğunu öğrendik. Hep de kendini gay olarak tanımlarmış. Ama o zaman o ilk sene niye o kadar erkek erkek takılmıştı ki? Hala aklıma geldikçe hayret ederim.