/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "limonlupopkek1")
Anksiyete bozukluğu ile savaşıyorum. O kadar zor bir durum ki, atlatabilir miyim, ne kadar sürer ve daha ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Ama bu hale gelmeme sebep olan şey en yakın arkadaşım zannettigim insan,
Birlikte tam 6 yıl geçirdik. Ben onu kız kardeşimden çok daha fazla seviyordum. Bütün ortaokul ve lise hayatımız birlikte geçmişti. Ta ki lise sonda kendi haksız olduğu bir durumdan sıyrılmak için ikimizin de ailelerinin gözünde haklı çıkacak şekilde bana iftira attı. Sırlarımi aileme anlattı, ve arkasından birlikte konuştuğumuz herkese benim onların arkasından konuştuğumu söyledi. Aslında hiç bir zaman arkadaş olmadığımızı anladığım gün, canım öyle çok yanmıştı ki.O günden beni hiç kimseye güvenim kalmadı.