/a6554ef9b6949d04d022100afbbde8d8c155035e/53616c7465645f5f932126f53d84f7f30455a46a4963061c22c1e45e937bb2711199bb5e625b2745049883b36588a21034c03760b7ac3d33e6fd73f1ed178fe2386ef85569b2397cdae762f82e23ec5d7145dba500930fc4259a289ace635d5b9865dc67386ed34884139314fc9b1cdf.jpg "nar_cicegi")
genel görüşüm belli bir yaşın üzerindeyseniz zaten kimsenin her adımınızı bilmek zorunda olmadığı yönünde. bununla birlikte aslında belli başlı şeyleri de özellikle saklamaya gerek olmamalı. (bknz. ilk alkol kullanmaya başladığında bilgilendirilmesi; ama her defasında baak yine içtim denmemesi).
ne yazık ki toplum yapımız her şeyi babayla hatta ailenin herhangi bir ferdiyle paylaşmaya çok uygun değil. sevgilisi var diye kızını döven hatta öldüren, kızının/oğlunun sevgilisi olduğunu öğrenir öğrenmez bir ay içinde düğün yaptıran, hatta normal arkadaşları arasında karşı cinsten de birileri olduğunu öğrenince bile ağır tepkiler veren babalar bu kadar yaygınken gençler saklamasın da napsın? durum kızlar söz konusu olduğunda daha bariz ve tepkiler daha ağır evet ama gerçekçi olalım erkeklerin de çoğu tutup her şeyi anlatamıyorlar ki.
kendi adıma konuşmam gerekirse ben şanslıydım, özellikle sakladığım bir şey olmadı benim mesela. hesabını veremeyeceğim, duyarsa babamı üzebilecek hiç bir şey de yapmadım zaten.
yakın arkadaşlarımı cinsiyetleri ne olursa olsun anlattım, fırsat bulunca tanıştırdım. böylece onun sormasına gerek kalmaksızın nasıl insanlarla vakit geçirdiğimi gösterdim,özellikle belli bir yaşa kadar mutlaka kiminle nereye gittiğimi bildirdim. yine de kısıtladıkları çok konu oldu: oraya gitme, o saate kalma... (o saat dediğim de -20 yaşındayken bile- 17.30 filandı bir ara, sonra değişti tabi... ) ben arkalarından iş çevirmek yerine yüzlerine karşı mücadele ettim. gitme dediyse kavgasını ettim, uzaktaydım kontrol edemezdi ama yine de gitmedim. zor oldu, zaman aldı, istediğim çok şeyi yapamadım; ama yalan söylemeden, oyunlar oynamadan ikna ede ede bugünkü özgürlüğümü aldım; artık izin almıyorum, gerektiğinde haber veriyorum mesela.
sonunda babamdan "sana kendimden daha çok güveniyorum" cümlesini duydum ve vicdanım çok rahat bir şekilde kabul ettim bu büyük iltifatı.
okuyanlar arasında babalar veya bir gün baba olacaklar varsa babamla olan ilişkimden ve çevremde gördüğüm onlarca örnekten yola çıkarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim: çocuklarınızı korumak istiyorsanız korkutarak,her şeyini kısıtlayarak, her adımını denetleyerek yapamazsınız ancak saygı ve güven bağı kurarak yapabilirsiniz bunu. size yalan söylemek zorunda kalacak şekilde yetiştirmeyin çocuklarınızı. hata yaptığında bile gelip size söyleyebilsin ki o hatayı sizden saklamaya çalışırken daha fazla acı çekmesin ya da daha büyük hatalar yapmasın. sırf sizden kaçıp özgürlüğünü alabilmek için evliliğe sığınıp aslında emin olmadığı biriyle evlenmek zorunda kalmasın. korumaya çalışırken, korumaya çalıştığınız şeylerden daha fazla zarar verir hale gelmeyin.