/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "redblack")
Uzun zamandir yalniz yasayan biri olarak, ara ara kiz arkadaslarimla ayni evi 2-3 ay paylasmisligim olmustur, yalniz yasamak taraftariyim. İstanbulun gurultulu hayatinda evdeki sessizlik aradigim şey haline geldi zamanla. Evin islerini istedigim vakitde yapip, muzigi istedigim zaman acip, evin icinde istedigim sekilde dolasmak buyuk rahatlik. Kaldi ki ev islerini tek basima gorebiliyorum, esyalarimi istedigim yere koyabiliyorum. Evime 7/24 dostlarim gelip gidebiliyor, bundan rahatsizlik duyan yok. O yuzden evde yalnizligi severim (: