Geçen cenaze nedeniyle buluştuğum sınıf arkadaşım ülkenin en büyük pandemi hastanelerinden birinde erişkin yoğun bakım sorumlusu olmuş, sohbet ettik, diyor ki;
“Abi entübe ettiğim hastalarımın %90 nını kaybediyorum, her gün yeni bşi bulur muyuz diye onlarca yayın okuyorum, ölenle bende ölüyorum, her yolu deniyorum, bi doktor arkadaşın babası ölmek üzere. Kafayı yiyeceğim artık, kendimi ailemi geçtim... Yapamıyor muyum diye depresyona girdim”
Merhametinize
Vicdanınıza
Ya da
Saygınıza
Yazmadım bunları
İki dr un muhabbeti işte...
Bilin
Bu utanç size yeter mi merak ediyorum sosyopatlar