/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "me_out_bye")
İnsanlar beni sevince. Bazılarının beğenisini kazandığımda. Bazıları beni kıskandığında. Karşıma geçip şekil durmaya çalıştıklarında. Oturdukları yerden ben alakasız kendi işimde takılırken hava yaparak üstün gelmeye çalışarak bana baktıklarını yakaladığımda.
(Hiç s#lemem. Bu olayları)
(Kendim hayranlık duyacak bir şeyler görmedikçe geri kalan tüm her şey tatavadır.Kabul etmem. Değer vermem)
(Bunu hissettiklerinde, hissettirdiğimdr bana daha çok gıcık olur daha çok uğraşır rol keser hava yapar kimisi. Ama aslında hiç yapmasa benden beklediği o şeyi görecek. Aslında çok kolay ama anlamıyorlar. Beceremiyorlar. Uğraşıyor uğraştıkça batıyor daha da aramız soğuk oluyor. Bu da dip bilgi az anlatabilmiş olayım o karşılaştığımız durumu)
Biraz kendimi bir şey sandım bir ara.
Ama genelde takılmadım. Öyle yapsam daha çok değer verirdim kendime daha çok kendimi düşünürdüm.
Ve bu daha sağlıklı olurdu sanırım.
Cevap arada nadir oldu bir kaç kez. Acabası 🤔 diye. Hiç olmadı değil.