/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Virüs davası bitmiş, pılı pırtıyı toplayıp gitmişiz Sibirya'ya. Ama öyle Novosibirsklere değil, daha kuzeye. Taygaların arasında güzel, orta boyutta bir kulübeye taşınmışız, ayılardan başka komşumuz yok. Kar suyunda mısır kaynatmışız, kvaslar, solyankalar gırla gidiyor. Ayı ziyaret etmiş evi birkaç kere, benim salak her defasında ''opaa oçin krassivva'' diye sevip tuttuğu balıklarla beslemiş ayıyı, evlatlık almışız onu, zira her Rus erkeğine doğuştan yüklenen bir şeydir ayı sevgisi. Ayının adı Semiramiski bu arada. 1 yıl sonra Semiramiski ergenliğe girmiş, o buhran esnasında anacığının mabadından bir parça koparmış. Bunun üzerine onu evlatlıktan reddedip oradan şehre taşınmışız. Yuri, Semiramiski'nin özlemi ve şehre dönmenin sıkıntısıyla her gün 2 şişe Russki devirmiş, benim tek lobum yok, hayata devam etmişiz. The end. Hayallerde bile gerçekçiliği bırakmamak lazım. Semiramiski senin Allah belanı versin l:m