/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Küçüklüğümden beri babamın ağır eğitimine maruz kaldım, bu eğitimin içinde kendini koruma yöntemleri de vardı. Asla işi dövüşe vardırmam, benim işim black ops. Ama lisedeyken zorla bir kavgaya karıştırıldım, dedim göster maharetini Tsu, sal içindeki Karate Kid'i. Karşı taraftaki eleman biber gazı taşıyormuş aw uzak mesafecisi, aldılar kafamı aşağı, tüm biber gazı bana. Ben bu kadar gazı Gezi'de yemedim. Daha da kafama silah dayasalar karışmam kavgaya, kepaze oldum. Sonra dost olduk o kızla, bükemediğim bileğe saygı duyarım. Psikolojik çalışın arkadaşlar, fiziksel acı geçer ama psikoloji bir daha iflah olmaz.