/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "thetalentedmrripley")
Hani böyle artık iyice bunalmışsın, şöyle ciğer dolusu haykırıp içini boşaltmak, o gereksiz enerjiyi atmak istersin. Çıkarsın bi dağın tepesine, uçurumun kenarından boşluğa doğru hakırırsın, sesin boşlukta kaybolur gider ve bi rahatlama gelir. Bazı insanlar o uçurum, o boşluk gibidir, rahatlatır seni.
Ama yeterince yükseğe çıkmamışsan ve haykırdığın boşluğun etrafı dağlarla çevrili ise haykırırsın ama o karşıdaki dağlar, kayalar haykırışını sana aksettirir, hem de defalarca yankılana yankılana. Kimileri de o kayalar gibidir, seni rahatlatmaz, tam tersine üzüntünü katlayarak geri verir sana.
O yüzden yeterince yükseğe çıkıp, gerçekten samimiyetini hak eden, üzüntünü azaltacak ve sana karşı kullanmayacak insanlarla paylaşmak lazım.