/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "superisi1076")
Tacize uğradığım zaman bunu anneme anlatabilmem 2 haftamı almıştı. Olay okulda olmuştu ve kameradan baksalar bana bunu yapan kişiyi bulabilirlerdi. Annem ağlayarak anlattığım şeyleri dinledi ve "yarın müdürle konuşucam ben" sonrasında markete gittik ben hala salya sümük ağlıyorum. Ertesi gün kimse beni yanına çağırmadı bu konu için. Yıl bitti kimse çağırmadı, o okuldan mezun oldum yine kimse beni yanına çağırmadı. Dünyanın adil olmadığını o zaman anladım. Bu da hayatın beni ters köşe ettiği olaylardan biridir. Olay yaşandığı zaman 10-11 yaşlarındaydım. Şimdi 16 yaşına girdim.