/e0994c56637d7d9899a19de527be48a4c56663df/53616c7465645f5f96dfd0a93c9ca0cb01e39a53c89f06e948dc2d7ae759276bede0823301d5ec897dcb488435255bb52ac9364318e556af56f5b66f13b60d843e272fb806ac3c5a69f1fb596d4ff0b4b3115d2065bdea4c5b6c2617e69d50ccf6a80e72e7dfc160830c0928f04d4027.png "allf0rmia")
şöyle bir şey anlatmak isterim..
hayatıma bundan 2-2.5 sene önce daha önce hiç tanımadığım karaktere sahip bir insan girmişti. e haliyle kafa yapımız o kadar uyuşmadı ki hiçbir şey olmamıştı kaldı ki ikimizde öyle bir beklenti de yoktu. konuşmayı kesmiştim ben zaten çok sürmeden. neyse üniye başladım aradan biraz zaman geçti kpss sonrası otobüs yolculuğu yaparken terminalde bizim ünide farklı bir kampüste okuyan bir kızla tanıştım. sohbet muhabbet derken konu birbirini açtı ve kızın tanıştığım çocukla aynı yerde aynı mahallede yaşadığını anladım. o zaman anlık yanaklarım bir kızarmadı değildi yani.. yine sohbet muhabbet falan neyse öyle bir yolculuktu. şimdilerde üniden mezun oldum o çocuk tekrar girdi hayatıma. her yerden engelliydi numarası bende yoktu ama bir şekilde girdi. kader böyle bir şeyse hiç veda etmemişiz 2 yıl önce demek ki. bu olaya bu yönden bakınca düşüncelerimin arasında kayboluyorum. kaderin evren ve zamanın bir parçası olduğunu düşünüyorum.. evren ile zaman birbiriyle uyumsuz gibi görünse de öyle bir uyum içindeki bu müthişlik sarhoş gibi hissettiriyor