/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Ön bilgi geçeyim; annemlerin oturduğu apartman dışarıdan normal gözükmesine rağmen 70 yılı devirmiştir, paranormal aktiviteleri boldur. Yıl 2011. Annemle evdeyiz. Çatı katından yine şangırtılar geliyor. Tam annem baltayı aldı eline çıkacakken babamla amcam geldi işten. Dediler hayırdır, onlar da şangırtıyı duyunca 4 kişi komple çıktık. Tabi babam ve amcam hemen iş kimliğine büründüler, tekmeyle açtılar tahta kapıyı. Bir girdik içeri ne bir hayvan var ne insan. Amcam hala bağırıyor ''çık dışarı, teslim ol'' diye. Ama ikisi de silahları çekmiş, anam Raskolnikov gibi kaldırmış baltayı havaya saçlar darma duman, benim elimde kalem, saplayacam. Sonra annem dedi ki ''bu pusta kalası ecinni galiba, indirin silahları yanlış anlar''. Herkes silahını indirdi, daireye döndük. Şangırtılar kesildi, annem amcama ''indirince sustular işte'' diyor, amcam da ''bence görünce sustular, helal olsun saygılılarmış''. Babamın ikisine bakarken suratındaki tiksintiyi ifade edemem ama son lafı şuydu; ''seni yatılıya yazdıralım''. Aile insan karakterindeki en büyük etkendir gerçekten.