/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "hesapsilindi00")
Hepimiz hayata gözlerimizi açtık. Açar açmaz ağlamaya başladık. Her şey buradan belliydi kötü bir yere gelişimiz.. Annemiz ve babamız ise biz doğarken sevindiler. Bir taraf mutlu bir taraf ise hüzünlü.
Çocukken hayatı oyun ve eğlenceden ibaret zannederiz. Büyüdükçe hayattan nefret etmeye başlarız. Bir şekilde bir yerden tutunmaya ve mücadele etmeye çalışırız. Hayatın anlamını bulmaya ve yorumlamaya çalışırız. Sağlıklı düşünen bireyler bu süreci iyi geçirerek atlatıyor.. Sağlıksız düşünenler ise ömrü boyunca hayvanlar gibi yaşıyorlar. Ye iç sıç felsefesi ile yaşlılığa kadar zaman geçiriyorlar. Ondan sonra da kara toprağa dost oluyorlar. Sonra adın sanın unutuluyor.. Genel bir topluluğun içinde yaşayan bir bireysin. Herhangi biri. Sıradan. Şu ve şu tarihlerde yaşamış büyük ihtimalle dünyada tanınmayan birisi olacaksın. Gerçi tanınsan ne olacak.. Sende onlar gibi bir hücresin. Yaşar ve ölürsün. Bidaha da bu evrene uğramazsın. Ancak sana benzeyen insanlar dünyaya gelir. Ama o da sen olmazsın. İşte böyle bir çıkmazın içinde yuvarlanıp gidersin bir kaya gibi.
Benim durumumda olanlar özelden yazsın