/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "thetalentedmrripley")
Kişi güzel sevmez, sevdiğini güzel görür demişler ama işte hepimizin kapıldığı çağımızın hastalıklarından birisi de BEĞENİLME/BEĞENİLMEME KAYGISI. Bu nedenle güzellik algılarını bu kadar takıyoruz. HERKES BİZİ BEĞENSİN İSTİYORUZ.
Sadece güzellik de değil. Beğenilmeme kaygısı ile gerçek düşüncelerimizi bile dile getiremiyoruz; çünkü NE KADAR LIKE O KADAR MUTLULUK. İnsanlara duymak istediklerini, görmek istediklerini vermeye çalışıyoruz.
Ayrıca zalimiz. Beğenmediklerimize karşı onun üzüleceğini, kırılacağını düşünmeden ağır eleştirilerde bulunuyoruz, ZORBALIK YAPIYORUZ. Güzel olmamaya ve güzel olmayana tahammül edemiyoruz. Ananı babanı mı kesti bu kişi, sapık mı tecavüzcü mü nedir bu öfke, şiddet???
Burada kesiyorum yoksa çok uzayacak.