/c49d9999afe8afa4a8f1200a24e8830844e1636e/53616c7465645f5fbe86432ab36f196b72de1d7a85a909a6b36cb42ee5a5dfa710f5e908400de36e86f87607e0f9add83aca84f5a83021073bebb83c21d037275577382091c9abacdf89cadcab659e02f485d13b26f4141a50c063e8d41b42785e8df51fef7173773bdab11d0e323a99.jpg "delinintekisi")
Lise 3, okulun son haftası arkadaşımın aklına uyup okuldan kaçtım. Platoniğimin arkadaşının doğum günü. Hep beraber sahile kutlamaya gittik. Güzel bir gün geçirdikten sonra dağılma zamanı geldi. Platoniğim halamla aynı yerde oturuyordu. Arkadaşım ''sende onunla gitsene, sorarsa halamda kalacağım dersin'' dedi. Tabii ki de aklına uyup dediğini yaptım. Bindiğimiz belediye otobüsü körüklü otobüslerden ve bizim oturduğumuz yerde tam körük kısmı. Yerdeki yuvarlak döndükçe bizde dönüyoruz. Yolculuk iyi güzel derken birden bizim platonik dökülmeye başladı. ''sen çok iyi çok güzel bir kızsın bla bla'' klişeler. Bunu bana söylemesinde herhangi bir problem yok. Problem aynı anda bunu bütün otobüsün dinlemesi ve benim söz dinlemeyen aptal gözyaşlarım. O yolculuk normalde yarım saat ise bana 3-4 saat gibi falan geldi. İnsanların bana acıyan bakışlarını ve kendimi aptal yerine koyduğum o günü unutamıyorum