Hani hep diyoruz ya,
hepimizin ağzında "hayat bir tiyatro" diye... Sahne tamam da, rolde olduğunu unutuyor insan... Hep bencilce yaşarsan, olmaz ki. Evlilik bir sanattır, herşeyde olduğu gibi, mutlu edersen mutlu olursun. Paylaşmak zorundasın nefs denen sende ki hissini...
İlk, anneyle başlıyor rolün... Sonra herkese bir rol... "Eş" istiyorsan bu hayatta, layıkıyla oynaman lazım ona da bu rolünü... Evlilik, bencilce, sadece" ben" diyerek mutlu olabileceğin bir haz değil...
Saygıyı ve sevgiyi bilmeli, öğrenmiş olmalısın ki bu hayatta, evlilik adlı bölümde, rolünü iyi oynamalısın... Amacın olan mutluluk arayışında, rol arkadaşınla kurmalısın sahneni... Anlamalısın sanat olduğunu, aslında hayat bir tiyatro derken, fark etmelisin...
Hep "ben" olursa sahnen de, evlilik bölümü mutsuz son ile bitecektir...
Evlilik değil, Sen ve Ben getiriyoruz mutluluğu...
Rolünü bilenler yaşatıyor mutlu sonlu oyunu....