2.4b
21 May 2020
Yaş İlerledikçe Gelen Farkındalıklar
arkadaş edinememek veya zor edinmek kesinlikle. çünkü belli bi hayat görüşüne sahip olunca karşındaki insan da tam tersi olunca aman ya bunla mi uğraşcam diyip salıyorsun....
-Herkes aslında tek başına.
-Düşündüğün kadar güçlü değilsin.
-Çoğu zaman köprüyü geçene kadar ayıya dayı demek lazım.
-Bazı şeyler yanlış gözükse de öyle olması gerekiyordur.(Bu madde bana da çok ters geliyordu zamanında)
-Çalışmak önemli,dahi olmadığın sürece zeka bir yere kadar,belki dahilik bile çalışmadan anlamsız.
-Not tutmak,yazmak,çizmek önemli.
-Güzelliğe fazla prim vermemek gerekiyor.
-Bazen her şey göründüğü gibidir,bazen gerçekten değildir.İnsanlar da dahil.
-Kendi kalıplarının dışına çıkıp düşünebilen insan sayısı kalana oranla çok az
-Gördüklerinin etkisinde kalmadan,gördüklerinden hariç olayları,durumları,kişileri yorumlayabilen insan sayısı kalana oranla çok az.
-Yukarıdaki madde yüzünden her zaman dış görünüşe göre yargılandığınız zamanlar olacak.
-Aşk bu dünyada olsa bile gerçekleşebileceği bir ortam bulması çok zor.
-Kadınlar sandığımızdan daha yalancılar (Kendi adıma)
-Tanıştığınız çoğu kimse gelip geçici,öyle olmaması içi uğraşsanız bile öyle.
-Herkes tek olsa bile aile en önemli şeylerden.
-Bundan daha kötüsü olamaz diye düşünseniz de daha kötüsü her zaman olur.
"İnsan 16 yaşındayken dünyayı değiştireceğini düşünür.
18 olduğunda düşünceleri sert bir kayaya çarpar.20 yaşına geldiğinde hiçbir şey değiştiremeyeceğini anlar
25 yaşına geldiğinde ise dünyanın onu değiştirdiğini fark eder.
Ve insan 25 yaşında ölür,75 yaşında gömülür" Tarkovski
Aşk değil huzur arıyormuş insan.
Biraz samimiyet, çokça saygı.
Çocukluk çağında yaşadıkların özellikle de travmaların senin geleceğini etkiliyormuş. Mutlu ve huzurlu bir hayat istiyorsan öncelikle geçmişle yüzleşip defteri kapatmak gerekiyormuş.
Mücadele etmek gerektiğini fark ediyorsun. Bazen hayat tokat gibi yüzüne vuruyor acımasız gerçeklerini. İnsanları daha iyi tanıyorsun. Zaman geçtikçe çocukluğundaki masumiyetini özlüyorsun ama çocukluğuna dönmek için fırsatın olmuyor. Kaç yaşında olursan ol hep bi gelecek kaygısıyla yaşıyorsun, özellikle bu ülkedeysen. Bir süre sonra elinde olanlardan faydalanma fırsatın kalmıyor ve dönüp keşke diyorsun. Bunların farkında olup da keşkeleri aramamak da ayrı bir koyuyor insana.
ben de dahil kimsenin aslında o kadar da iyi kalpli olmadığı. güzellikle çözülemeyecek şeylerin varlığı