14
27 Eyl 2020
Üzülmemeyi Öğrenmek
Bazı insanların böyle bir yeteneği olduğunu düşünüyor ve bu insanlara hep çok imreniyorum. Üzülmemeyi öğrenmek, kimsenin seni üzemiyor oluşu hayatta bambaşka bir şans oluşturuyor bence. Peki sizce üzülmemeyi nasıl öğreniriz?
Ogrenildigini sanmiyorum
Ayni aciya uzun sure uzuldukten sonra aliskanlik baslar unutulur gider
Farkli acilar cikiosa hergun ,her seferinde uzulursun
Tahammülü kalmamış insanların edindiği bir durumdur öyleki artık boşluğa bırakıyorsun düşüncelerini
Üzülmemeyi öğrenmek değil o, yanacak ciğer kalmıyor üzülemiyorsun artık
Ah keşke... Nerde ama. Keşke öğrenebilsem. Fazlasıyla kafasına takan ve üzülen biri olarak bende imreniyorum üzülmemeyi öğrenen, bunu becerebilen insanlara. Gerçekten büyük bir güç, hayata karşı çok kuvvetli bir duruş.
Üzülüyoruz, ağlıyoruz, zırlıyoruz ne değişiyor? Kendimize yapıyoruz ne yapıyorsak. Bunu gördükçe de üzülmemeyi öğreniyoruz. Üzmemeyi de belki bu düşünce ile başarabiliriz.
Bence bu alışmak mesela önceden dünya için çok üzülürdüm işte insanlara üzülürdüm ama artık üzülmüyorum daha çok kendimi önemsemeye başladım. Diğer insanlar artık umrumda değil gibi bilemedim şimdi
Bizim acil ileri leştir. Acil nöbeti başlamadan önce ekibe “kavga çıkacak, küfür yiyeceksiniz vb” ters motivasyon yapardım. Böyle bşi buda (o buddha)
Öğrenebilen bir şey mi üzülmek? Bence taşlaşıyoruz, umursamamayı öğreniyoruz aslında. Büyüyoruz, Dünyamızda üzülecek daha ciddi sorunlar olduğunu görüyoruz. Büyük acılarla karşılaşıyor, bunları deneyimliyoruz ve üzülmenin bir şey değiştirmediğini görüyoruz.
Ben öğrendiğimi düşünüyorum. Tabi ki üzülüyorum, canımın sıkıldığı durumlarla karşılaşabiliyorum ancak üzüntü seansları ile vakit kaybetmek yerine sorunumu çözmeye zaman ayırıyorum.