29
18 Tem 2020
Toplu Taşıma Araçlarında Tacize Uğrama Korkusu
Hoş değil belki ama yaşayan insan çoktur.. Erken kadın fark etmeksizin...
Staj dönemim için İstanbul'daydım.. İş çıkışı kuzenimle buluştuk, hiç unutmam üzerinde siyah bir elbise var, pek açık saçık değil ki olabilir de, kime ne.. Ama öyle olmuyormuş... İşimiz bitti Mecidiyeköyden metrobüse bindik.. Hatta ilk araç geçti çok kalabalık diye binmek istemedik.. İkinci geldi yine kalabalıktı ve arkadan ittirilince binmek durumunda kaldık.. Yamyamların arasında kaldık resmen.. Kuzenimle el ele tutuştuk ki, aramıza girmesinler.. Lakin mümkün değik erkeklerin arasında kaldık ve hepsi izbandut gibiler. Bazı kişiler anladı bizi oradan daha rahat bir yere çekmeye çalıştı ama mümkün değil, çok sıkışık. Sonra bir adamın elini bacaklarımda hissettim ve nasıl tarif edilir bilmem ama dumur oldum. Normalde ağzına sıçardım, şikayet ederdim ama o an aklım kuzenimde, çünkü o da aynı şeyi yaşamış o an.. Bir sonraki durakta hemen onu çektim ve çıktık. Bir süre kendimize gelemedik.. Çünkü olayı idrak edemedik o an.. Korkunç bir durumdu.. Umarım kimsenin başına gelmez. Benim için korkunç bir tecrübe oldu ama en azından artık akıllandım..
Toplu tasimada degil yol uzerinde basimiza geldi, bir arkadasim bana ugradi, sohbet muhabbet vs. Kapiya ciktik ugurluyorum artik, kapida da sohbet devam ediyor. Trafik ışıklarına çok yakın dükkanım, tofaşlı bi barzo off yavruya bak diyip gecerken poposunu elledi ama salak ışıklara takıldı. Kapısını açmadan açık camdan suratına tekmeyi yapıştirdim. Arkadasimin sesini duyan esnaf da zaten disari cikti, arabadan indirdiler, bir tekme daha atıp gerisini onlara biraktim.
Tek güvencem sırt çantam. Asla çıkartmıyorum insanlarla aramdaki mesafeyi koruyor. Ne giymiş olursam olayım bu zihniyetten bu pisliklerden kaçamiyorum. Bu korkuyu yenemiyorum. Her gün daha da korktuğumu hissediyorum... Acaba arkamdaki takip mi ediyor, önümdeki yolumu mu kesecek, ineceğim durağı mı bekliyor... Bu korkuya sebep olan hiç kimseye zerre hakkım varsa helal etmiyorum.