49
25 Haz 2020
Tanımadığımız İnsanlarla Konuşmanın Daha İyi Gelmesi
Belki hepiniz yaşamışsınızdır. İnsan tanımadığı bir insana derdini de kendini de daha kolay anlatıyor. Yabancı bir insanla konuşmak yakın bir insanla konuşmaya göre daha rahat oluyor ve muhabbetin sonunda kendimizi iyi hissediyoruz. Sizde de oluyor mu bu durum? Dio'da kurulan arkadaşlıklar da böyle yorumlanabilir mi :)
insanlara dert anlatmak genel anlamda huyum değil, anlatıncada rahatlamıyorum zaten daha çok sıkıntı basıyor.
Evet daha iyi geliyor. Bir daha görmeyeceksin zaten yargılanma korkun yok, hakkında olumsuz düşünse bile 3 guğn sonra seni unutur.
Yaşadığım, başımdan geçen şeyleri böyle umarsız bir şekilde anlatabilmek aşırı iyi geliyor. Benim için öyle en azından. Çünkü önyargı olmuyor.
Hiç öyle bi şey yok, tamam en zor annemle konuşmam ancak öbürleri de anlattıkça daha çok detay sorabiliyor bu da sinir ediyor.
Akış içerisinde denk geldiğimiz ve kolay kolay bir daha karşılaşmayacağımız insanlarla gerçekleşen bir olay. Yabancı insanlarla anlık iletişimlerde pek fazla bir yargılama olmadığından konuşmak iyi hissettirebilir.
Daha da iyisi var.
Biriyle konuşmak yerine kendinle konuşmak, yazmak.
Çok daha iyi geliyor, tavsiye ederim
İçindekileri dökmeden rahat edemez insan. Ama sonra insanlar sizin sözlerinizi size karşı bir koz olarak kullanıyorlar. Bu nedenle, insanlarda tanımadığı birisine anlatıp, onun bunu yapmayacağı psikolojisiyle yapıyor.
Bana kimseyle konuşmak iyi gelmiyor.
Kendimle konuşmak daha iyi geliyor. Çünkü beni, en çok ben tanıyorum.
İç sesimle iyi anlaşıyoruz.