Son Kez Yaptığımızı Bilmeden Son Kez Yaptığımız Şeyler
Acemi birliğini tamamlayıp dağıtım iznine geldiğimde ayrı ayrı kıymet verdiğim ve senelerdir hep beraber olduğumuz arkadaşlarımla buluştuğum bir Ağustos akşamının bir iki saat öncesinde kimse bana o gün son kez görüşeceğimize inandıramazdı.
Üstelik hiç bir nedeni olmaksızın.
Sonuç; Ekstra sıkıntılı 12 ay.
Cafe de otururken göz göze gelişimiz son olacağı aklımın ucundan geçmemişti meğerse taşınıyormuş bee
Dedemin tomografiye gireceği zaman bayılması annemin babam ölüyo diye bağırması tabi anlamadım o zaman 4-5 yaşındaydım bidaha göremedim zaten
Bazen bir şeyleri son kez yaptığımızı fark etmeyiz.
Belki o yüzü son görüşümüzdür ya da o yoldan son geçişimiz.
Bir şarkıya kulak verirken onu bir daha hiç dinleyemeyeceğimizi bilmeyiz.
Birinde tattığımız aşkı, bir daha hiç yakalayamayacağımızı bilemediğimiz gibi.
İşte o yüzden, her şeyi son kez yaşar gibi doyasıya yaşamalıyız.
Umut Oldukça Her Yeni Gün Yeni Bir Başlangıçtır..
Babayla yapılan o son telefon konuşması.. o gün sesini son defa duyacağımı bilsem asla kapatmazdım o telefonu...
Ağır hastalığı olan kedime üzüm yedirmeye çalışmak. Çaresiz hastalığı için son bir umut olduğunu düşündüğüm bir veterinere küçücük canına ve güçsüz haline bakmadan götürmeye çalıştığımın sabahında oldu. Maalesef klinikten canlı çıkamadı. Her şeyi unuturum da o üzüme uzanmak için çaresizce uzattığı kafasını unutamam. 5 yıl geçti, ama ben birgün bile unutmadım. O gün bugündür üzüm yiyemem.
Çok üzücü. Bilsen son kez olduğunu naparsın onu da bilemiyorum. Çünkü zate
üzücü olan son kez olması sanırım
Gereksiz duygusallığa yer yok. Aklımız hep "son kez" de mi kalacak? Mecbur yürüyeceğiz, son nefese kadar.
Kurban bayramında akrabalarımızdan birine gitmiştik ve o birkaç gün önce öldü. Meğer son görüşmemizmiş
Kavga etmek. Bu saatten sonra kimseyle saç baş kavga edeceğimi düşünmüyorum ama keşke zamanında son kez yaptığımı bilerek etseydim de keyfini çıkarsaydım.