22
11 May 2021
Şehirler Arası Otobüste Stephen Hawking'e Dönüşmek
4 saatten uzun süren yolculuklarda başıma gelen olay. Uyuyamadığınızda önce bir belden aşağısı öne kayıyor, sonra eller kucakta birleşiyor, kafa yana kayıyor derken bi de gece yolculuğuysa yıldızlara dalıyorum; ulan kainata bak amma çok yıldız var diye düşünüyorum bildiğin. Şöyle bir 200-250 saat devam etsek yemin ediyorum tanrı parçacığı yaparım otobüsteki alet edevatla. Valla yaparım.
Uzun yolculuklara bayılıyorum ama kişisel aracın olacak bide yaninda sarki zevki iyi olan bir yoldas:)))
Sadece vücut olarak Stephen Hawking olabiliyorum, o kısım doğru. Gönül isterdi ki gözlerimi kapayıp TrES-2b'yi, aşqım nötron yıldızlarını düşüneyim, ama tek başıma seyahat ettiğimde sinir krizi geçirdiğim için müptelası olduğum II. Dünya Savaşı'na odaklanıyorum ben. Bilhassa Afrika Korps'a. Biricik idolüm Rommel'ın tüm taarruzlarını gözden geçiriyor, ''neyi atladın be gomtanım'' deyip kendi taktiklerimi oluşturmaya çalışıyorum. Defter Tobruk'a dönüyor. İşin garibi, kendi kurduğum masada kaybediyorum çıldırıcam. Tag yo'self I'm kendi kendinin düşmanı :'(