0
27 Eki 2022
Sabah'a Kahve Ismarlıyorum
Geceden kalma sabahlarım da ayrı bir enerjiye sahip oluyorum. Sanırsınız her şeyi yapacak gücüm var ama kafamı koysam uyurum modu. Bazen düşünceler sizi ele geçirir, bir sol bir sağa döner de uyuyamazsınız, telefonu alır birkaç şeye bakarsınız, müzik dinlersiniz, belki kalkıp temiz hava alırsınız, tavanla uzun uzun bakışırsınız geçmişin tozlu raflarını kurcalarsınız. Böyle bir gece geçirmişim düşünün, duvarla bakıştığımız zaman içerisinin rengi yavaş yavaş açılmaya başladı. Dışarıdan kuş sesleri, yeni çalıştırılmış araba sesi, yeni uyanan ev halkının hazırlanıp çıkma sesleri. O an uyumak için köprüden önceki son çıkıştır ama işte benimde uyuyasım yoktur. Kapkaranlık bir geceden sonra güneşi görünce uykum hepten kaçıyor. Kendimle sosyalleşebildiğim en iyi an çünkü. Kahve suyunu ocağa koyarak, üzerime kalın bir yorgan alıp balkona atıyorum kendimi. Gökyüzüne bakıp daha derin düşüncelere dalıyorum. O an istemsizce daha sakin ve mutlu bir insan oluyorum. Güneş ışığının ve sabah havasının böyle bir etkisi var diyorlar belki de haklıdırlar. İnsana olumlu mesajlar veriyor çünkü. Sanki her şey yolundaymış gibi, ne olursa olsun bana hiçbir şey olmayacakmış gibi. Yalnız değilimdir belki de şu an, şu koskoca dünyada aynı duyguyu paylaşıp aynı şeyi yaptığım birileri daha vardır elbet. Bilinmedik yerlerden gökyüzüne bakıyoruzdur aynı anda. Belki onları da uyutmayan kim bilir ne duyguları vardır. O gün çok heyecanlı bir gün olacaktır ve sizi uyku tutmaz, geçmişin derin izleri vardır gece uyutmaz, keşkelerden tut iyikilere kadar kocaman derinlikten bahsediyorum. Farklı farklı bir sürü hayat hikâyesi gizlidir hepimizin o uykusuz gecesinde.
Aslında daha da iyi bakarsak o an ne kadar değerli dimi? Bir daha aynı anı yaşayamayacağım. Bir dahakine ya manzaram aynı olmayacak ya da hava değişecek veya kendimi o kadar iyi hissetmeyeceğim. Gece boyunca düşündüğüm canımı sıkıp beni uyutmayan onca şey aslında o an gökyüzüne bakıp gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldığımda bana o kadar anlamsız geliyor ki, o sabahın keyfini sadece benim yaşamadığım düşüncesi diğer herkes gibi, canımı sıkan şeyi önemsizleştiriyor. Aslında üzerine yatsam yeniden güneş doğacak, yeni bir gün daha olacak, elbet çözeceğim dertlerimi. Ya o şansım hiç olmasaydı.
Dilediğimiz, olmasını istediğimiz şeylerin aksine; yaptığımız hatalar, pişmanlıklar, birçok daha farklı sebepler bütün bunlara rağmen yine gece oluyor, sabah oluyor, insanlar senden habersiz işe gidiyor, o kuşlar yine de uçuyor.
Hayat sana uymuyor ise sen hayata uy. Sen ağladığın da veya üzüldüğünde bunu senin kadar başkaları umursamayacak. 5 yıl önce neredeydin, neye üzülüyordun? Şu an üzüldüğün, sıkıntı yaptığın konudan farklı bir konu dimi? 5 yıl sonra da şuan dert edindiğin şey aynı kalmayacak veya şuan kadar acıtmayacak.Yarının garantisi olmadığı bir dünya da gülmediğin, değerlendirmediğin her an kayıp sayılır.
/
1