Kapalı Havaları Seven İnsan
Eskiden nefret ederken şimdi daha çok sevmeye başladım. Sanırım hayat enerjisiyle doğru orantılı olarak değişiyor bu durum. Kapalı havaları daha çok seviyorum. Kendime vakit ayırıyormuşum gibi geliyor. Bu havaları sevmeyenlere de saygı duyuyorum. Nefret edenleri bile anlayabiliyorum 😇
Güneş görmesem neden doğmuyor demem. O derece severim sisli, puslu, karanlık havaları.
off çok severim. al eline kahveni, kitabını geç pencerenin karşısına. ohh mis valla
şort terlikspor olarak hayretle izlediğim insanlar. aha şimdi yağmur yağıyo nasıl mutlusunuz dimi. deli gibi keyfiniz yerindedir kahvenizi aldınız battaniyenizi mis gibi sırıtıyosunuz dimi. gün sizin gününüz. nisanda görüşürüz ben birazcık üzülcem.
En güzel hava: "Yağacak gibi ama yağmayacak, açacak gibi ama açmayacak."
Çoğu insanın enerjisini sömürür, bana enerji yükleniyor sanki böyle havalarda
Ben severim hatta kapalı havalarda zihnim daha çok çalışmaya odaklanır.
Sabahtan beri balkona çıkıp duruyorum. Kapalı havaları çok seviyorum. Melankolik bir insan olabilirim belki.. Neden mi seviyorum? Çünkü, bu havaların kendine has bir duygusu olduğunu düşünüyorum. Bana huzur veriyor.
Bir dönem ben de içimi karartıyor, çok kasvetli, bu nasıl hava gibi cümleler kurardım. Ancak belli bir yaştan sonra dediğiniz gibi hayat enerjim aşağı seviyeler inmeye başladığından beri seviyorum bu havaları. Daha sakin, sessiz geliyor, herkes köşesine çekildiği için o hayat telaşı gözümüzü gözümüze girmiyor.
Ben. Sürekli yatakta kalasım geliyor elimde bir kahveyle