65
22 Ağu 2021
Kalbinizin Kırıldığı İlk Gün
Yaramazlık yapmıştım ve babam oda cezası vermişti bana sonra yanına gidip şirinlik yapıp cezai indirim beklemiştim ama bana “odana git” dediğin de artık tatlı bir çocuk olmadığımı düşünmüştüm ve işte o an ilk kalp sızısıyla karşılaştım öylesine bi şeydi ki canın da bi ahval ama bedenin sağlam.
Hatırladıkça tebessüm ettiğim bir andı ve yazarkende öyle. Peki sizin ilk aklınıza gelen kırıklığınız nedir sevgili diocular
5-6 yaşlarındayken annem ocakta pişmeye beş on dakikası kalan yahniden istediğimde 'ev halkı toplansın öyle yersin' diyerek vermemişti dolayısıyla kalbim kırıldı. Ama o yahniyi ev halkı da yiyemedi çünkü biz bir güzel televizona daldık ve kokuyu alıp baktığımızda tencerede kömür vardı. :)
İlk ne zaman ve nasıl kırdılar hatırlamıyorum ama nasıl kırdılarsa yeni yeni toparlanıyorum.🙄
Babam kırmıştı tabi ki. 9 yaşındaydım, lojmandaki kızçeler evcilik oynamaya çağırdı. Tam oynarken gördü beni öyle papiçülo gibi, hiçbir şey söylemedi, boka bakar gibi baktı çıktı eve. Dedim sıçtın Yomi. Bıraktım bunları çıktım eve. Yemekte "beni utandırmayacaksın cherven" dedi. Evcilik oyunları, tipik kız çocuğu olmam onu utandırırdı. İlk zamanları kalbim kırılırdı, sonra kendi oyunlarımı kurmayı öğrendim, Uğur Dündarcılık mesela 😅 Yine de iyi ki kalbim kırılmış.. Galiba.
Anneler günüydü, daha okula bile başlamamıştım. Çok ufaktım. Komşumuzun bahçesinde gül vardı. Bütün çocuklar birer tane alıp annelerimize hediye edecektik. Herkes aldı. Bana sıra gelince komşu gördü. E azarı ben işittim haliyle. Azar işitmek üzmemişti gerçi. Ben gül verememiştim.