Kalabalıklar İçinde Yalnız Hissetmenin Sebebi
İstisnalar dışında sahteler, buna ilişkileri ve düşünceleri de dahil
"Yalnızlık kişinin kendi içinde yaşadığı en derin kalabalıktır." işte kendi kalabalığımıza öyle kapılmış oluyoruz ki dışarıdaki keşmekeşi yabancılıyoruz.
Aidiyet hissi zihin ve kalben oluyor.Bedenin kalabalıklar arasında olması bu nedenle bir anlam ifade etmiyor ve insan yalnız hissediyor sanırım..
herkes birbiriyle konuşur bir yere yetişmeye çalışır ama sen amaçsız dolanıyorsundur
Kompleks düşünmeye gerek yok ki, herkes telefona gömülmüş ve sadece ben etrafıma bakıyorum. Herkes başka bir dünyada yaşıyor. Nehirle, dağla, taşla konuşmaya başlayacağım yakında.
Aaa benim en sevdiğim şeydir kalabalık. Asla kendimi yalnız hissetmem kalabalıklar içinde.
Tam da bu konuyla ilgili bir kitap okuyorum şu an. Yalnızlık ve tek başınalıktan bahsediyor.
Beni anlayan ve beni seven hatırı sayılır bi kalabalık vardı etrafımda. Ama ben hala kendimi yalnız hissediyordum. İnsanların işleri düştüğünde işlerini halediyordum ama bunun dışında o insanın selamı bana samimi gelmiyordu. Ne bileyim sanlki ileride yine işim düşecek selamı kesmeyeyim selamı oluyordu. Bende kendimi gerçekten tüm şehri tanıdığım halde yalnız hissediyordum. Bu daha çok insanlardan değil kendinden kaynaklı birşey. O his başka insanların varlığı ile değil başka hislerin varlığı ile gidiyor. Yani eksik olan somut değil soyut bir olgu. Bu his bir insandan veya bir etkinlikten doğarak yalnızlığını giderebiliyor ama işte o hissin kaynağını bulmak mesele
kalbinde bir acı hissetmek olabilir, o kalabalıkta size hitap eden birini bulamamak olabilir...
O kalabalık sana yargılı bakıyorsa ve çoğu aynı şey olmaya çalışıyorsa sana uymuyorsa yalnız hissedebilirsin.
Diğer konuda konuştuk. Biz bir mor ineğiz. Kalabalıkta ya beyaz ya siyah insanlar vardır. Çok nadir renkliler çıkar. Onlarada ulaşması zor o kalabalıkta nerede olduğu gözükmez. Milyonlarca siyah ve beyazın içinde.