16
22 Tem 2020
Hep Kızıyoruz Onlara: Peki Taksicilerle Hiç Güzel Anınız Yok mu?
Örneğin ben İzmir’de yaşadığım yıllarda taksici abileri çok severdim. Kısa mesafe olsa özür dilerdim indi bindi vermeye çalışırdım almazlardı ya da bir yeri bilmiyorsam ve saat geçse eve gir bana camdan el salla diyen taksici bile vardı.
Var mı sizin de bahsedebileceğiniz minnoş taksiciler ?
Minnoş olmasa da tonton bir taksici amcam, beni takside unutmuştu. Beni gideceğim yere bırakmak için yola koyulan amcamızın telefonu çaldı, amca eşiyle kavga ederken ben de telefonumla ilgileniyordum. Yorgundum ve sesimi çıkarmak istemedim. Amca eşine tamam geliyorum dedikçe benden sonraki planı sanıyor ve bir an önce evime ulaşmak istiyordum. Dikkatimi toparladığımda bambaşka bir semtte amcamızın evinin önündeydin. Doğrulup aynadan baktığımda “Başıma gelen, ben sizi unuttum” demişti. Neyse amcamızın eşi ile yaşadığı krizi çözdük. Ben eve gidebildim. Amca benden para almadı, yarım saate yakın inatlaştık ama onun inadı beni yendi. Yaşadığım en farklı anılardan biriydi.
Ben de İstanbul’da bir akşam çok iyi bir taksiciye denk geldim. Semtin yabancısı olmama rağmen kazıklamaya çalışmadı. Bence bu da bir şey şükretmek lazım :)