37
4 Haz 2020
Hayatınızda Eğilip de Devrilmediğiniz An Hangisiydi?
Üniversite okurken bursumun bi anda kesilmesiyle ortada kalmıştım. Kiramın bana düşen parçasını onunla ödüyordum. Bir anda kesilince boşluğa düştüm. O andan itibaren hem okudum hem de kafede çalışmaya başladım. Haberi ilk öğrendiğim anda okumayı bırakmayı bile düşünmüştüm.
Birine çok bağlandığımda (aşk değil arkadaşlık) ve de artık kopmam gerektiğini anladığımda.
Hiç kopasım olmadığında ama o çoktan uzaklaşmaya başladığında.
Ennnn kalmam dediğim anda yalnız kaldığımda.
Bi kaç "arkadaşın" arkamda ağır işler çevirdiğini anlayınca beynim durmuştu. Hatta hayat durmuştu.
Yıllar boyunca etkisinden çıkamadım
Sanırım annemin vefat haberini almış olduğum an. Eğildim. Hala daha eğilmekteyim ama devrilmedim. Devrilmek için köklerinden ayrılmak gerekir. Köklerin seni ayakta tutan şeylerdir. Hayallerimiz, yapmak ve başarmak istediklerimiz olduğu müddetçe eğiliriz ama devrilmeyiz. Yani en azından ben devrilmem.
"Eski" sevgilimin en yakın arkadaşımla aldatmasıydı.Ama bir erkek için asla devrilmem ben kaybetmem o kaybeder.Erkekler şunu öğrenin kadınları aldatıcaksanız hiç o kadının hayatına girmeyin.
En yakın arkadaşımla, kendisi 11 yıllık kardeşimdir üstelik, saçma sapan bir sebepten kavga ettik bu salak gecenin bir vakti çıktı gitti. Konuşmuyor ben de konuşmuyorum. Gidecek yeri de yok. Saatler geçti hala gelmeyince aradım. Senle görüşmek bana iyi gelmediğinden muhatap olmuyorum dedi. Gerçektn büklüm büklüm oldum, devrildim ama yıkılmadım da.
Beni terk eden bilmem kaç yıllık sevgilimi bir hafta sonra ortak bir arkadaşın doğum gününde başka biriyle el ele görmüştüm.
Düştük ama kalkmasını da bildik