3.9b
14 May 2020
Hayatında Seni En Çok Zorlayan An
Babamın henüz öleli 45 dakika olmuş o güzel bedenindeki güzel elini son defa öpüp başıma koyduğum an..
Pankreas kanseri olan annemin Ercp biyopsiye girerken ellerimi tutup çok korkuyorum diye ağladığı an. Onun üzerinden 30 gün geçmeden vefat etti. Her an daha zor şimdi bana.
Dedemin ölümü . Okula seni ilk ben götürcem demişti . Atv motoru vardı arkasına zeytin selesi bağlamıştı . Demişti ki seni motorun arkasındaki seleye koyucam okula ben ilk götürcem seni . Götüremedi . Bi de hep derdi dutları yiyemiycem göremiycem . Bahçede dut ağacı vardı . Dutların olmasına 10 gün kala öldü .
Babamı toprağa verdiğim o an. O ana kadar anlayamamıştım ne olduğunu, ağlayamamıştım bile; ama orada anladım gittiğini, bir daha olmayacağını. En çaresiz, en ümitsiz anım o zamandı; kolumu, kanadımı, tutunacak dalımı, sığınacak yuvamı toprağa koyduğum o an.