3.9b
14 May 2020
Hayatında Seni En Çok Zorlayan An
Babamın henüz öleli 45 dakika olmuş o güzel bedenindeki güzel elini son defa öpüp başıma koyduğum an..
Dedemin ölümü . Okula seni ilk ben götürcem demişti . Atv motoru vardı arkasına zeytin selesi bağlamıştı . Demişti ki seni motorun arkasındaki seleye koyucam okula ben ilk götürcem seni . Götüremedi . Bi de hep derdi dutları yiyemiycem göremiycem . Bahçede dut ağacı vardı . Dutların olmasına 10 gün kala öldü .
Önümde yürüyen iki çocugun birbirlerine ters baktıkları için kavga çıkıp biriniin bıçaklanması offff çok kötüydü hem ne alaka ki di mi
Galiba iki kediminde araba altında ezilip işkence gibi can vermeleriydi. O gece hiç bitmeyecek sanmıştım. Bir kaç dakika ile ikisinide kaybetmiştim ve çok çaresizdim. Ayrıca en güzel dostum papağanımın 7 saat can çekişmesini izlemek dışında bişey yapamamakta çok zordu...
Pankreas kanseri olan annemin Ercp biyopsiye girerken ellerimi tutup çok korkuyorum diye ağladığı an. Onun üzerinden 30 gün geçmeden vefat etti. Her an daha zor şimdi bana.
Babamı toprağa verdiğim o an. O ana kadar anlayamamıştım ne olduğunu, ağlayamamıştım bile; ama orada anladım gittiğini, bir daha olmayacağını. En çaresiz, en ümitsiz anım o zamandı; kolumu, kanadımı, tutunacak dalımı, sığınacak yuvamı toprağa koyduğum o an.