Haklılıktan Vazgeçme Eşiği
Karşınızdaki insan bazen gerçekten anlamıyor. Anlamak istemiyor. Kendinizi isterseniz saatlerce anlatın ama ısrarla anlamıyor. Bu durumda yapılabilecek bir şey yok. Haklı olsanız dahi vazgeçmek zorunda kalıyorsunuz.
O eşik baya erdem gerektiriyor yalnız. Bu erdemi gösteren de genelde vazgeçiyor.
eğer haklılığım bana bir fayda getirmiyorsa 2 kez söylerim hala yanlışının üstüne basa basa haklı olduğunu kanıtlamaya çalışırsa karşımdaki "haklısın" der susarım...
+dostum sen neden hep mutlusun?
-çünkü her zaman benimle tartışanlara "haklısın" diyorum, o yüzden.
+ama bu yanlış.
-haklısın.
Öyle bir insanla zaten konuşacak 1 kelime veya ayrılacak 1 saniye yoktur...
O eşiğimi geçmek o kadar kolay ki yormam genelde kendimi, sadece ileride hakli oldugumu anladiginda suratimdaki pis sırıtış her şeyi anlatır. İş işten geçmiştir.
Önceleri anlar zannediyorsun ama böyle bi an geliyor zınkk ediyor vahiy gibi yani ne bileyim bi aydınlanma yo yo yo diyosun kendi kendine , anlamayacak acıyan bi tebessüm karşındakinden.. aynen ben haksızım aaaaynen
Cahille sohbeti kesme eşiğidir o aslında.
Zaten kendini bile insanın haklı olmak gibi bir derdi de yoktur
Kanım beynime tersten akıyor böyle durumlarda, telefonu suratına kapatasım geliyor yeminlen