20
12 May 2021
Ebeveynlerin Çocukları Sürekli Korkutup Onları Özgüvensiz ve Korkak Bir Bireye Dönüştürmesi
çocukken ne yapsak sakın onu yapma çok tehlikeli dendi. sürekli ama sürekli bize tehlikeli dünyayı resmettiler.
yok efendim camdan sarkma aşağı düşüp boynunu kırıp ölürsün. koltukta zıplama bileğini büküp sakat kalırsın. dondurma yeme hasta olursun. hemen hemen her hareketimiz sınırlandırıldı.
süreki diken üstünde korka korka büyüdük. e tabii bu da özgüven eksikliği yarattı. bizi slav kültürüyle yetiştirip buz gibi sulara atıp uçurumdan sallandırsalardı demiyorum ama en azından bi ortasını bulsalardı keşke
sağolsunlar ebeveynlerim beni öyle yetiştirmediler. her şeyi yaptım ve yanlışların ne olduğunu kendim gördüm. zor durumda kaldığım zamanda yanımda oldular. teşekkür ediyorum onlara
=Ben
Ama bir şekilde bunu değiştirmeyen çalışıyorum halen bir şey olacak diyorlar belki bunda haklılar ama yinede kendim hata yapıp göreyim doğruyu yanlışı.
Ya da çocuklar dayakla büyür anlayışı 🙄 "bir şey yaparsan Allah taş eder" 🙄
Surekli bi kıyaslama "bak şunun çocuğu her işi yapıyormuş" 😒
Hele "cevap verme" 😬
Bir de ağlama diyenler var.
Iste bunların hepsi cahil ebeveynlerin yaptığı şeyler.
Koruma güdüsüyle- çocuğun olağan davranışlarına dahi tepki vermek, aldığı her kararı sorgulamak veya sıkça eleştirip düzeltme yapmak, çocukta kalıcı biçimde 'beceremiyorum, bu işi bilmiyorum, yapamıyorum' hissiyatına yol açabilir. Yine aynı emniyet, koruma ve 'çocuğum yorulmasın' gibi gerekçelerle çocuğun tek başına bir şeyler yapma sorumluluğunun elinden alınması da özgüven sorunlarına sebep olabilir.
tehlikelerden çocuğunu korumak ayrı bişey çocuğunu süt çocuğu gibi yetiştirmek ayrı birşey.what doest it means of this subject?😅
Kedi köpek görünce dokunma dokunma diye çıldıranlar var bir de kendileri korkuyorlar çocuklarına da asla sevdirmiyorlar onlar da büyüyünce korkuyor falan filan. Çok yorucu bir döngü ki bu en basit örnek. Ozguvenli olmak için verilen çabanın haddi hesabı yok
Biz ona anne-baba olmak demiyoruz. Biyolojik olarak bir çocuk sahibi olmuş ama çocuk yetiştirmekten bir haber insanlar diyoruz. Çocukların dünyalarını karartıyorlar bu tavırlarla.
Tehlikeli şeylerde uyarmalarında bir sıkıntı görmüyorum. Toplum tehlikeler konusunda belirli bir bilgi birikimi edinmiş. Yeni nesillere bunu aktarmayıp onları deneme yanılmanın kucağına atmaları mantıksız bir şey. Sıkıntı olan kısım bu uyarıların basit yapılması. Evet, hayır, yap, yapma ile kısıtlı olmamalı. Çocuklara işin mantığı, sebebi, sonucu, teknik bilgileri de öğretilmeli. Yani basit emirler yerine düzgün açıklamalar olmalı. Çocuğa düzgün bilgi aktarabilmek için de aileler de kendilerini bu konularda geliştirmeli, sorgulamalı. Tehlikeli gözüken şeyler aslında tehlikeli olmayabilir. Bir diğer sıkıntı da tehlikeli şeyler var diye çocuğun hayatını çok kısıtlamak. Çocuğu koruma işi dengeli yapılmalı. Hayat kalitesini baltalamadan korumak gerek. Ayrıca belirtmek isterim ki her şeyde aileleri suçlayıp bırakmamak gerek. Artık yetişkinseniz neyden korkup kormayacağınızı kendiniz yönetebilirsiniz. Ailenizin sizi yetiştirdiği kadarı ile sınırlı kalmanıza gerek yok. Bir saatten sonra kendi kendinizi geliştirebilirsiniz ve geliştirmezseniz sorumlusu sizsiniz.